Բերնար Վերբեր. «Ինչու»-ն անցյալում զբոսնելու մի ձև է»

«Գրական տապան» փառատոնի շրջանակում ֆրանսիացի հանրաճանաչ գրող Բերնար Վերբերը ներկայացրեց իր պատմվածքների ժողովածուն, որը պետական պատվերով վերջերս թարգմանվել է հայերեն և հրատարակվել։ Վերբերը համարվում է ամենից շատ ընթերցվող հեղինակներից մեկը: Նրա գրքերը թարգմանվել են 35 լեզուներով և վաճառվել ավելի քան 20 միլիոն տպաքանակով: Դեռևս 1991-ին գրած նրա առաջին վեպը՝ «Մրջյունները», Ֆրանսիայում և աշխարհի մի շարք երկրներում ունեցել է ակնթարթային հաջողություն: Հայաստանյան հանդիպման ժամանակ նա ասաց, որ ավարտել է իր նոր գիրքը, որը երազանքների մասին է: Կտպագրվի հոկտեմբերին: Գրքի վերնագիրը դեռ որոշված չէ:

-Դուք արժանացել եք Ժյուլ Վեռնի մրցանակին: Նրա կանխատեսումներից շատերն իրականացան: Կարելի է ասել, որ գրողները գրում են մարդկության պատմությունը: Եվ այն, ինչ նրանք կանխատեսում են, ի վերջո, իրականություն է դառնում:
-Կարծում եմ, երբ գրողը գրում է ապագայի մասին, պետք է առաջարկի ձևեր, թե ինչպիսին կարող է լինել այն: Նա վստահ չէ, որ իր առաջարկները կիրականանան, բայց առաջարկում է իր պատկերացումները, իր տարբերակները:
-Ասել եք, որ մարդկությունն առայժմ «ինչու» է ասում, բայց ապագան, կասկած չկա, նրանցն է, ովքեր «ինչպես» հարցը կտան: Ձեր գրքերը բեսթսելլեր են ոչ միայն Ֆրանսիայում, այլև ամբողջ աշխարհում: Հաջողության գաղտնիքն այն է, որ Դուք փորձում եք տալ «ինչպես» հարցի պատասխանը:
-Այո, ճիշտ եք, երբ մենք ասում ենք «ինչու», հետո հիասթափվում ենք, իսկ երբ ասում ենք «ինչպես», մենք պետք է մտածենք: «Ինչպես»-ը հնարավորություն է, դեպի ապագա գնալու ևս մի տարբերակ, իսկ «ինչու»-ն անցյալում զբոսնելու մի ձև է:
-Փարիզի քաղաքապետի որոշմամբ Հայոց ցեղասպանության 100-րդ տարելիցի օրը՝ ժամը 22-ին Էյֆելյան աշտարակի լույսերը ժամանակավորապես հանգչեցին՝ խորհրդանշելով Փարիզի սգո տուրքը Հայոց ցեղասպանության զոհերի հիշատակին։ Իբրև գրող ինչպիսի զգացողություն ունեք: Կան երկրներ, որ պարզապես չեն ընդունում Ցեղասպանության փաստը:
-Հայերն ու ֆրանսիացիները միշտ բարեկամ ազգեր են եղել, «Ցեղասպանության 100-րդ տարելիցի առիթով ապրիլի 24-ին Երևան այցելեց նաև Ֆրանսիայի նախագահ Ֆրանսուա Օլանդը: Մենք Ֆրանսիայում շատ լավ գիտենք ցեղասպանության մասին, դպրոցներում անցնում ենք դրա մասին: Մենք Ֆրանսիայում ունենք ճշմարտությունն իմանալու իրավունք:

Ճեպազրույցը` Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆԻ

Հեղինակի նյութեր

• Պատմության վկաները
• Վերացող ծաղիկներ
• Ձեռք մեկնելու գաղափարը առաքելության վերածվեց
• «Մի նայեք, որ փոքր է մեր երկիրը, եթե արդուկով այս սարերը հարթեցնեք, Չինաստանից մեծ կլինի»
• «Բանկ օտոման» գործողությունը ժամանակին ցնցել էր ամբողջ Եվրոպան
• «Դրսից մեզ վրա կա­րող են ազ­դել միայն ներ­սի գոր­ծիք­նե­րով»
• «Ե­րե­սուն տա­րի ձգ­վեց մեր ան­կա­խու­թ­յան պատ­մու­թ­յու­նը, մենք շա­հե­ցի՞նք»
• Մշա­կույ­թը հեռ­վից հե­ռու պահ­պա­նե­լու հույ­սով
• Անի­մա­ցիան, աշ­խարհն ու մենք
• «Մեր տա­րածք­նե­րը փոք­րա­ցան, ո­րով­հետև այդ­պես էլ չհաս­կա­ցանք, որ պետք է խմենք մեր բա­ժա­կով»
• Արվեստի ուժը
• Նոր մա­տե­նա­շա­րը ներ­կայաց­նում է արևմտա­հայ և ս­փ­յուռք­յան գրող­նե­րի
• Բե­մը կեն­դա­նու­թ­յուն է ստա­նում ա­ռայժմ միայն մա­նուկ­նե­րի հա­մար
• «Գիրք սիրողների համար սա իսկական մկնդեղ է` հյութեղ ու անտանելի»
• Հա­մաշ­խար­հա­յին դա­սա­կան­նե­րի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րը՝ դու­դու­կով
• «Բնակ­չու­թ­յու­նը պատ­րաստ չէ, բայց տար­վում են աշ­խա­տանք­ներ»
• Ամա­նո­րի գի­շե­րը դի­մա­վո­րե­լու են ե­կե­ղե­ցում
• «Ջա­զի մեջ զգաց­վում է ապ­րածդ ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նը»
• «Ե­թե չլի­ներ Փե­լե­շ­յա­նը, կար­ծում եմ, դեռևս գտած չէի լի­նի կի­նո­յում իմ ու­ղին»
• «Հու­շար­ձան­ներն այդ տա­րածք­նե­րի պատ­կա­նե­լու­թ­յան անձ­նագ­րերն են»

Մեկնաբանություններ